12 بهمن

عاقبت امام با پرواز 4721 هواپيماي ايرباس، پاريس را به مقصد تهران ترك كرد. سرنشينان هواپيما 50 تن از همراهان امام و 150 تن از خبرنگاران رسانه هاي خارجي بودند.
هواپيماي مذكور كه از اين پس "پرواز انقلاب" لقب گرفت در ساعت نه و بيست و هفت دقيقه و سي ثانيه در فرودگاه مهرآباد بر زمين نشست.
مرتضي مطهري به عنوان نماينده جامعه روحانيت به عنوان خيرمقدم به امام وارد هواپيما شد و مدتي بعد، امام از هواپيما خارج شد.
در سالن فرودگاه، فرصتي پيش‌ آمد تا مردم ديداري با امام داشته باشند و شنونده سخنان ايشان باشند. در اين سخنراني، امام ضمن تشكر از عواطف طبقات مختلف ملت و بيان اينكه وحدت كلمه رمز پيروزي است اعلام كردند: پيروزي زماني است كه دست اجانب از ملت كوتاه و ريشه‌هاي رژيم سلطنتي از اين مرز و بوم بيرون رود.
زماني كه امام وارد ايران شدند مردم از طريق تلويزيون‌هاي خود، مراسم استقبال از ايشان را بصورت مستقيم دريافت مي‌كردند اما بعد از گذشت نيم ساعت از زمان پخش برنامه يكباره پخش مراسم متوقف و عكس محمدرضا پهلوي برصفحه تلويزيون ظاهر شد و متعاقب آن آهنگ سلام شاهنشاهي نواخته شد.
دلايل مختلفي براي اين كار اعلام شد. دو دستگي بين كارمندان سازمان تلويزيون، دخالت و دستور مستقيم بختيار براي قطع برنامه و نارضايتي نظاميان به خاطر عدم پخش سرود شاهنشاهي در ابتداي برنامه از جمله مواردي بود كه در مورد قطع برنامه مطرح شد.
كشورهاي خارجي نيز نگران اوضاع بودند و با بيم و ترديد حوادث و تحولات ايران را در آستانه ورود امام نظاره مي‌كردند.
انگليس و بلژيك از جمله كشورهايي بودند كه به روند خروج اتباع خود از ايران تسريع بخشيدند.
مقامات رسمي اسراييل اعلام كردند درصورتي كه تحولات ايران به نفع آيت‌الله خميني و هواداران او رقم بخورد افراطيون جهان اسلام(!) دست به آشوبگري‌هاي شديد مي‌زنند و اين گونه اغتشاش‌ها به تلاش‌هاي صلح‌جويانه در خاورميانه لطمه خواهد زد.
در همان زمان جريان صدور نفت ايران قطع شده بود. جيمز سلسينجر وزير انرژي آمريكا اعلام كرد: اگر توليد نفت ايران به زودي از سرگرفته نشود آمريكا مجبور به جيره‌بندي نفت است.
در چنين شرايطي امام پاي برخاك ميهن نهاد؛ سراسر كشور را شور و هيجان به مناسبت اين واقعه فراگرفته بود. اين اشتياق در تهران نمود بيشتري داشت.
در آستانه ورود امام انقلابيون و در راس آنان جامعه روحانيت مبارز كه از چند روز پيش در دانشگاه تهران تحصن كرده بود اعلام كرد كه به تحصن خود پايان مي دهد. رفته رفته، در سطح شهر تجمعات مختلف شكل گرفت. در گوشه كنار شهر بين نيروهاي نظامي و مردم درگيري‌هاي پراكنده‌اي روي داد كه به مجروح شدن 6 نفر انجاميد.
بيشتر خيابان‌هاي تهران مملو از جمعيت بود. زماني كه امام قصد ترك فرودگاه و عزيمت به مقصد بهشت زهرا را داشت، طبق برنامه قبلي بنا بود مقابل دانشگاه تهران به ايراد سخن بپردازد اما با توجه به سيل جمعيت امكان اجراي اين برنامه نبود.
جمعيت ميليوني مردم سبب شده بود اداره امور حتي از توان كميته 70 هزار نفري استقبال نيز خارج شود. فاصله 33 كيلومتري ميدان آزادي تا بهشت زهرا مملو از جمعيت بود و ماشين حامل امام قادر به طي مسير نبود. به ناچار از بالگرد استفاده شد و در نهايت، قطعه 17 شهدا واقع در بهشت زهرا براي فرود امام درنظر گرفته شد.
جمعيت مشتاق شنيدن سخنان امام بود. ايشان در سخنراني معروف خود ضمن اشاره به مظالم و مصائبي كه جامعه ايراني براي رسيدن به آزادي و استقلال متحمل شده بود اعلام كردند: ‌اصل رژيم سلطنتي از اول خلاف قانون و خلاف قواعد عقلي است و خلاف حقوق بشر.
سپس ايشان دولت بختيار را مورد خطاب قرار دادند و با غيرقانوني خواندن آن عنوان كردند كه دولت تعيين مي‌كنند.
بعد از پايان مراسم در حالي كه هنوز التهاب و هيجان مردم فروكش نكرده بود، اعضاي كميته استقبال براي انتقال امام به مدرسه علوي كه براي اقامت ايشان درنظر گرفته شد اقدام كردند. اما ظرفيت مدرسه مذكور گنجايش ديدار عمومي را نداشت و به ناچار امام به مدرسه رفاه انتقال داده شد.
امام در شب اول اقامت خود در مدرسه رفاه، با وجود همه خستگي‌ها طي سخناني با اعضاي كميته استقبال بر لزوم حفظ وحدت تاكيد كردند.
روز اول ورود امام عليرغم نگرانيهاي موجود با كمترين برخورد ودرگيري سپري شد. آيا فردا نيز مردم روز آرامي را پشت سر خواهند گذاشت و زمينه براي برقراري حكومت اسلامي بيش از گذشته فراهم خواهد شد يا اينكه عناصر باقيمانده رژيم شاهنشاهي با ملاحظه وضعيت دشوار خود در مقام پاسخگويي و مقابله به مثل برخواهند خواست و در برابر سيل خروشان احساسات انقلابي از خود مقاومت نشان خواهند داد؟